Լսեցե՛ք սա, Հակոբի՛ տան առաջնորդներ և Իսրայելի՛ տան մնացորդներ, որ անարգում եք իրավունքը և շեղում եք բոլոր ուղիղ ընթացողներին, որ Սիոնը կառուցում եք արյան վրա և Երուսաղեմը` անիրավության։

Հավատում ես միայն նրան, ինչը տեսնում ես աչքերով, լսում ականջներով կամ շոշափում ձեռքերով: Մնացած ամեն ինչը կասկածի տակ ես առնում: Ի՞նչն է սրա պատճառը... Պատճառը պարզապես այն է, որ դեռ ապրում ես մարմնի մեջ և վստահում մարմնին ու նրա զգայարաններին:

«Աստված օրհնի քեզ, քո հերն էլ շատ լավ բաներ է արել, սաղ շենգավիթցիք քո մեջքին են, քվիդ»,-օրհնեց տղամարդը: Կանանցից մեկն էլ Մարգարյանին ասաց, որ կուզենար «Ավան թաղամասի կեսն ունենալ այստեղ»:

Նորակազմ ընտանիքին հյուր են գալիս երջանկությունը, առողջությունը, հարստությունն ու սերը: Սկեսրայրն ասում է. - Թող ներս գա առողջությունը, այն ինձ շատ է հարկավոր:

Մի քահանա մահվանից հետո հայտնվում է դժոխքի ու դրախտի ճամփաբաժանին: Հանկարծ նրան է մոտենում մի մարդ և հարցնում, թե` ո՛վ է:

Մարդը տիեզերքը ճանաչում է այնքան, որքան կարողանում է: Այսինքն՝ որքան իր հնարավորություններն են, որքան ներում է նրա բանականությունը ու որքան հոգևոր պատրաստվածություն ունի: Բոլոր դեպքերում նրա զգայարաններին այսօր դիպչում է վտանգի սպառնալիքը: ՈՒ սկսում է լեգենդներ հորինել աշխարհի վերջի մասին: Կամ էլ իր զգացողությունները դնում է գիտության դիտակի տակ ու քննում գիտական հարթության մեջ:

Հովհաննու Ավետարանի 7-րդ գլխի 37-րդ համարում կարդում ենք. «Մեծ տոնի օրը Հիսուս կանգնած էր և աղաղակում էր` ասելով. «Եթե մեկը ծարավ է, թող ինձ մոտ գա և խմի: Ով ինձ հավատում է,- ինչպես գիրքն է ասում,- նրա ներսից կենդանի ջրերի գետեր պիտի բխեն»: Նա այս ասում էր Հոգու մասին, որին ընդունելու էին իրեն հավատացողները, քանի որ Հոգին դեռևս չկար, որովհետև Հիսուս դեռ փառավորված չէր» (Հովհ. 7:37-38):

Բարերար Տեր, շնորհի՛ր, որ խաղաղությամբ անցնենք այս գիշերը, և մեղքերի ծանրությունից հոգնածներիս Քո ողորմությամբ հանգստացրու և արժանի արա հավիտենական հանգստին, բոլոր սրբերի հետ միասին։ Եվ տուր, որ շնորհակալություն հայտնենք ու փառավորենք Քեզ` Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի, հավիտյանս։ Ամեն։

Ահա ես հրաման եմ տալիս ձեզ, ո՛վ Իսրայելի տուն, ես պիտի ցրեմ ձեզ բոլոր ազգերի մեջ այնպես, ինչպես հեծանոցով ցորենն են զատում, և ոչ մի մանրուքը գետնին չի ընկնի։ Սրով պիտի վախճանվեն իմ ժողովրդի բոլոր մեղավորները, որոնք ասում էին, թե` «չարիքները չեն մոտենա մեզ, չեն հասնի մեզ վրա»:

Գամաղիել անունով մի հրեա փաստաբան հանձն առավ պաշտպանել Հիսուսի աշակերտներին, երբ քրիստոնեություն քարոզելու համար նրանց ձերբակալել էին: Իրապես իր գործին գիտակ փաստաբանը կարևորությամբ նկատի է առնում խնդրի երկու կողմերը և, եթե հավատում է արդարության ու գործի մաքուր լինելուն, ամեն գնով փորձում է պաշտպանել արդարին: Ահա այդպես եղավ այս փաստաբանի հետ: Նա, տեսնելով Հիսուսի աշակերտների կատարած հրաշագործությունները, հակառակ իր հրեա լինելուն, անվախ, համարձակորեն, օրենքի սահմաններից դուրս չելնելով, հանձն է առնում պաշտպանել նրանց իրավունքները: